Kada pisac piše s otklonom prema stvarima, ljudima, događajima itd, onda je on ozbiljan i dobar pisac. Obrnuto je kod glumaca. Kada glumac glumi s otklonom prema svom liku, onda je on loš glumac, zapravo nije ni glumac već egocentrični egzibicionista koji glumi sve vreme s otklonom (naročito ako je lik loš karakter) samo zarad poklona.
Primer glume s otklonom:
- Ja sam Valentina Velkov, glumica koja samo tumači lik žene koja je uboga, glupa i ružna. Pritom je nepismena čistačica u Gradskoj čistoći. Ne, vi nikako ne smete pomisliti da je Valentina takva. Ja samo nju "glumim". Ili isto tako ja samo glumim jednu sarkastičnu i prizemnu ženu, da to prosto moram da "pokažem" jasno, glasno, i preglasno.
Primer glume:
- Ja sam Valentina Velkov, glumica, i ponašaću se kao lik kojeg tumačim pružajući mu celo svoje biće kao sredstvo izražavanja, bez trunke stida što se "spuštam" na nivo lika koji nema veze sa mnom i mojim karakterom,
...kao i bez trunke samoobožavanja kada se "uzdižem" na nivo lika koji tumačim.
Primer glume s otklonom:
- Ja sam Valentina Velkov, glumica koja samo tumači lik žene koja je uboga, glupa i ružna. Pritom je nepismena čistačica u Gradskoj čistoći. Ne, vi nikako ne smete pomisliti da je Valentina takva. Ja samo nju "glumim". Ili isto tako ja samo glumim jednu sarkastičnu i prizemnu ženu, da to prosto moram da "pokažem" jasno, glasno, i preglasno.
Primer glume:
- Ja sam Valentina Velkov, glumica, i ponašaću se kao lik kojeg tumačim pružajući mu celo svoje biće kao sredstvo izražavanja, bez trunke stida što se "spuštam" na nivo lika koji nema veze sa mnom i mojim karakterom,
Pristupiti glumi bez svog "Ja", bez svog karaktera i ponosa. Potčiniti se ulozi, karakteru i voleti svoj lik više od svoje ličnosti. Uniziti se pred likom.
